§ 21.

Prezbiterem Naczelnym Kościoła może zostać mężczyzna, który ukończył 30 lat, odpowiada kwalifikacjom Pisma Świętego, posiada powołanie do tej służby i wyraził wolę pełnienia tej funkcji, a ponadto posiada dziesięcioletni okres członkostwa w Kościele i pełni lub pełnił urząd Pastora.

§ 22.

1. Prezbiter Naczelny jest zwierzchnikiem Kościoła i reprezentuje Kościół na zewnątrz w kraju i za granicą.
2. Kadencja Prezbitera Naczelnego trwa pięć lat.
3. Do kompetencji Prezbitera Naczelnego należy:
1) realizacja celów Kościoła;
2) sprawowanie nadzoru nad działalnością Kościoła i jego organów;
3) odpowiedzialność za wykonanie uchwał Kancelarii Kościoła, Kolegium Pastorów i Synodu;
4) zwoływanie i przewodniczenie Kolegium Pastorów i Kancelarii Kościoła, o ile statut nie stanowi inaczej;
5) reprezentowanie i składanie oświadczeń za Kancelarię Kościoła;
6) podejmowanie wszystkich innych czynności zgodnych z prawem, statutem i dobrem Kościoła oraz wykonywanie innych funkcji przewidzianych w statucie.
4. Wygaśnięcie mandatu Prezbitera Naczelnego następuje na skutek:
1) upływu kadencji, jednak nie wcześniej niż w dniu wyboru przez Synod Prezbitera Naczelnego na następną kadencję;
2) pisemnego zrzeczenia się mandatu;
3) odwołania przez Kolegium Pastorów;
4) utraty członkostwa w Kościele za zgodą Kolegium Pastorów;
5) śmierci.
5. W przypadku wygaśnięcia mandatu Prezbitera Naczelnego przed upływem kadencji, Kancelaria Kościoła powinna wyznaczyć spośród swoich członków osobę do pełnienia obowiązków Prezbitera Naczelnego oraz niezwłocznie podjąć odpowiednie działania statutowe w celu dokonania wyboru Prezbitera Naczelnego.
6. W przypadku czasowej niemożności pełnienia obowiązków przez Prezbitera Naczelnego, jego kompetencje przysługują upoważnionemu przez niego zastępcy Prezbitera Naczelnego, a w razie braku takiego upoważnienia, zastępcy Prezbitera Naczelnego upoważnionemu przez Kancelarię Kościoła, z zastrzeżeniem postanowienia ust. 5.