§ 24.

1. Zborem jest lokalna społeczność osób, które wyznają zasady wiary przyjęte w Kościele i posiadają status członka Kościoła.
2. Terenem działania Zboru jest obszar określony w uchwale o utworzeniu Zboru.
3. Siedzibą Zboru jest miejscowość określona w uchwale o utworzeniu Zboru.
4. W jednej miejscowości może istnieć więcej niż jeden Zbór.
5. Miejscem zgromadzeń Zboru są obiekty Kościoła, lokale użyteczności publicznej, mieszkania prywatne oraz inne pomieszczenia.
6. Nazwa Zboru jest tworzona poprzez dodanie do nazwy Kościoła lub jej skrótu „KCHWE”, nazwy własnej Zboru, jeżeli taka istnieje oraz nazwy miejscowości, w której znajduje się siedziba Zboru.

§ 25.

Zbór w danej miejscowości powoływany jest uchwałą Kancelarii Kościoła na wniosek osób zainteresowanych.

§ 26.

1. Zadaniem Zboru jest realizacja celów Kościoła na terenie działania Zboru, a w szczególności:
1) pielęgnowanie życia chrześcijańskiego wśród członków, ich rodzin, jak również wśród sympatyków;
2) opieka duszpasterska nad rodzinami członków kościoła i sympatykami;
3) nauczanie i szerzenie znajomości Pisma Świętego;
4) chrześcijańskie wychowywanie dzieci i młodzieży;
5) działalność ewangelizacyjno-misyjna;
6) niesienie pomocy duchowej, moralnej i materialnej osobom chorym, samotnym i niedołężnym;
7) pogłębianie współpracy z innymi Zborami.
2. Zbór swoją działalność prowadzi we własnych obiektach sakralnych, jak i poza nimi.
3. Zbór może tworzyć, przekształcać i znosić kościelne jednostki organizacyjne określone w § 13 ust. 1 pkt 3 statutu, a także tworzyć i znosić placówki misyjne stosownie do postanowień § 41 statutu.

§ 27.

1.Zbór realizuje swoje cele stosownie do postanowień § 5 statutu poprzez:
1) organizowanie i publiczne sprawowanie kultu;
2) udzielanie posług religijnych oraz organizowanie obrzędów i zgromadzeń religijnych w postaci manifestacji, procesji, chrztów publicznych, ewangelizacji, odczytów, koncertów muzyki chrześcijańskiej i innych;
3) zarządzanie sprawami Zboru według własnego prawa i swobodne wykonywanie władzy duchownej;
4) kształcenie i powoływanie duchownych, w tym organizowanie seminariów teologicznych i szkół biblijnych;
5) realizowanie inwestycji sakralnych i kościelnych;
6) nabywanie, posiadanie i zbywanie majątku ruchomego i nieruchomego oraz zarządzanie nim;
7) zbieranie ofiar, składek, przyjmowanie darowizn, spadków i innych świadczeń od osób fizycznych i prawnych;
8) wytwarzanie oraz nabywanie przedmiotów i artykułów potrzebnych do celów kultu i praktyk religijnych oraz korzystanie z nich;
9) nauczanie religii, w tym także za pomocą prasy, książek, druków, filmów i środków multimedialnych oraz wystaw o tematyce chrześcijańskiej;
10) korzystanie ze środków masowego przekazu;
11) prowadzenie działalności oświatowo-wychowawczej;
12) tworzenie organizacji na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego oraz  przeciwdziałania patologiom społecznym i ich skutkom w tym zakładanie fundacji;
13) prowadzenie działalności charytatywno-opiekuńczej i społecznej;
14) zakładanie, posiadanie i poszerzanie cmentarzy;
15) utrzymywanie kontaktów zagranicznych w sprawach związanych z realizacją swoich celów;
16) tworzenie, przekształcanie i znoszenie kościelnych jednostek organizacyjnych, tworzonych przez Radę Zboru, w tym placówek misyjnych;
17) inne formy działalności związane z realizacją celów statutowych Kościoła.
2. Zbór może prowadzić odpłatną i nieodpłatną działalność pożytku publicznego, w szczególności w sferze takich zadań publicznych jak:
1) działalność charytatywna i pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
2) ochrona zdrowia;
3) działanie na rzecz osób niepełnosprawnych;
4) nauka, edukacja, oświata i wychowanie;
5) przeciwdziałanie patologiom społecznym;
6) kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury i tradycji;
7) rozwijanie kontaktów i współpracy między społeczeństwami.
3. Działalność pożytku publicznego może być prowadzona w formach wyodrębnionych przez kościelne jednostki organizacyjne oraz fundacje i stowarzyszenia powoływane przez Zbór.

§ 28.

1. Zbór może zostać zniesiony na mocy uchwały Zebrania Członków Zboru, powziętej większością 2/3 głosów, przy obecności 4/5 ogólnej liczby członków, za zgodą Kancelarii Kościoła. W przypadku braku takiej zgody ostateczną decyzję podejmuje Kolegium Pastorów.
2. Kancelaria Kościoła z własnej inicjatywy może znieść Zbór, jeżeli zaprzestanie on swej działalności.
3. W razie przyjęcia przez Zbór w drodze uchwały lub powszechnie stosowanej praktyki zasad wiary sprzecznych z Zasadami Wiary Kościoła, bądź działania na szkodę Kościoła, poprzez naruszanie uchwał jego organów oraz notoryczne nie przestrzeganie Statutu i Kodeksu Wewnętrznego Kościoła, Zbór taki może zostać zniesiony uchwałą Kancelarii Kościoła, za zgodą Kolegium Pastorów.
4. Uchwała o zniesieniu Zboru skutkuje zniesieniem kościelnych jednostek organizacyjnych utworzonych przez Radę tego Zboru.